Seguidores

miércoles, 11 de julio de 2012

Traduïnt Foscolo amb bona companyia.


Ugo Foscolo - Sonetti (1803)
Così gl'interi giorni.

  Così gl'interi giorni in lungo incerto
  sonno gemo! Ma poi quando la bruna
  notte gli astri nel ciel chiama e la luna,
  e il freddo aer di mute ombre è coverto;

  dove selvoso è il piano più deserto
  allor lento io vagabondo, ad una ad una
  palpo le piaghe onde la rea fortuna,
  e amore, e il mondo hanno il mio core aperto.

  Stanco mi appoggio or al troncon d'un pino,
  de or prostrato ove strepitan l'onde,
  con le speranze mie parlo e deliro.
  
  Ma per te le mortali ire e il destino
  spesso obblïando, a te, donna, io sospiro:
  luce degli occhi miei chi mi t'asconde?


Ugo Foscolo (1778-1827) - Sonet (1803)
Així els sencers jorns.

  Així els sencers jorns en un llarg incert
  somni planyo! Mes després quan la bruna
  nit els astres al cel clama i la lluna, 
  i el fred vent d'ombres mudes és cobert;

  On selvós és el planell i desert
  llavors calmós jo vago, i una a una
  palpo les nafres que la vil fortuna,
  Amor, i el Món al meu cor han obert.

  Cansat, m'inclino a la soca d'un pi,
  i postrat on xoquen les onades,
  amb ma esperança converso i deliro.

  Mes per tu mortals ires i el destí
  oblidant, per tu, dona, jo sospiro:
  llums dels meus ulls qui us té ben amagades?


                         Traducció de: Joan Fontanillas Sánchez i Jordi Rodríguez Serras.


Nota: S'accepten suggerències per tal de millorar la traducció catalana del poema !!

2 comentarios:

¡Gracias por expresar tu opinión! Recuerda dar consejos constructivos
a todo herman@ poeta.